Rob Jetten is inmiddels een bekende naam in de Nederlandse politiek. Hij zit al een tijdje in de Tweede Kamer en sinds een paar jaar is hij zelfs minister van Klimaat en Energie. Toch kennen veel mensen hem vooral van zijn energieke optredens en duidelijke standpunten. Maar wie is hij nu eigenlijk buiten de politiek? Hoe groeide hij op, wat doet hij in zijn vrije tijd en hoe kijkt hij naar thema’s als geloof en liefde? Tijd om daar eens rustig in te duiken.
Jeugd tussen familie, kampeervakanties en les van nonnen
Rob werd in 1987 geboren in Veghel, in het gezellige Noord-Brabant. Hij groeide op in een warm gezin waar iedereen altijd voor elkaar klaarstond. Zijn vader werkte als leraar in het beroepsonderwijs, een beroep waar hij veel waarde aan hechtte. Zijn moeder is inmiddels toezichthouder in de kinderopvang, maar werkte vroeger in de preventieve zorg bij de GGD. Rob komt uit een echte middenstandsfamilie, waarin normen en verbondenheid vanzelfsprekend waren. Aan beide kanten van de familie zijn er veel broers en zussen, wat betekende dat verjaardagen en vakanties nooit saai waren. Integendeel, het was er juist altijd levendig.
Zomers gingen ze vaak met de hele familie naar Zuid-Frankrijk, met tenten, veel gelach en een hoop gekibbel om wie het luchtbed mocht oppompen. Dat soort herinneringen zijn hem echt bijgebleven. Het gevoel van samen zijn, daar is het ooit begonnen. Rob komt ook uit een katholiek gezin. Hij is gedoopt, deed zijn communie en zat op katholieke scholen. Op de basisschool kreeg hij zelfs les van nonnen, iets wat je tegenwoordig nog maar zelden hoort. Toch kijkt hij met een glimlach terug op die tijd.
Zijn verhouding tot het geloof, toen en nu
Hoewel het geloof tijdens zijn jeugd regelmatig op tafel kwam, was het vooral zijn oma die het echt levend hield. Zij las hem regelmatig voor uit de kinderbijbel en nam hem soms mee naar de kerk. Zijn ouders waren minder actief binnen de kerk, maar vonden het wel belangrijk dat hun kinderen de katholieke tradities meekregen. Rob vertelde eens dat het in Brabant vaak zo werkt. Niet per se streng gelovig, maar wel veel waarde hechten aan rituelen en het samenzijn dat daarbij hoort.
Tijdens zijn studie maakte hij een bijzondere reis naar Israël. Daar ontstond zijn fascinatie voor wat geloof kan betekenen voor mensen, en hoe het hen kan verbinden. Die interesse is altijd blijven hangen. Toch speelt het geloof nu geen grote rol meer in hoe hij keuzes maakt of wat hij belangrijk vindt. In zijn omgeving zijn er nog steeds veel mensen die wel gelovig zijn, en dat respecteert hij ook. Alleen, voor zichzelf is dat inmiddels niet meer leidend.
Zijn geaardheid openlijk omarmen
Opgroeien als jongen die op jongens valt, in een dorp waar iedereen elkaar kent, is niet altijd makkelijk. Rob wist dat hij anders was, maar het idee dat mensen in zo’n omgeving snel oordelen, hing wel even in de lucht. Gelukkig kon hij dat vrij snel naast zich neerleggen. Hij besefte dat zodra mensen doorhadden dat hij gewoon nog steeds dezelfde Rob was, het snel weer vertrouwd voelde.
Toch heeft hij momenten gehad waarop hij dacht dat hij zich nét iets harder moest bewijzen. Vooral op het werk. Niet omdat anderen dat altijd van hem vroegen, maar omdat hij zelf de lat graag hoog legt. Misschien zit dat er gewoon ingebakken. Hij wil laten zien dat hij ergens thuishoort, ongeacht wie hij liefheeft.
Een blik op zijn werk en politieke pad
Rob groeide op in Uden en vertrok later naar Nijmegen om bestuurskunde te studeren aan de Radboud Universiteit. Na zijn studie begon hij als management trainee bij ProRail, waar hij werkte aan bouwprojecten in Noord- en Oost-Nederland. Daar leerde hij wat het betekent om verantwoordelijkheid te dragen, dingen te organiseren en met mensen om te gaan.
Al sinds zijn achttiende voelde hij zich thuis bij D66. De waarden van de partij, zoals vrijheid en eigen keuzes mogen maken, spraken hem direct aan. In 2008 werd hij voorzitter van de jongerenafdeling van D66 en in 2010 trad hij toe tot de gemeenteraad van Nijmegen. Dat deed hij met veel enthousiasme, en hij bleef dat doen tot hij in 2017 werd gekozen voor de Tweede Kamer.
In Den Haag begon hij zich al snel te verdiepen in klimaatbeleid. Niet als modewoord, maar omdat hij er zelf echt in gelooft. Hij werkte mee aan belangrijke thema’s zoals de Klimaatwet en het Klimaatakkoord. Dat leverde hem af en toe bijnamen op zoals ‘klimaatdrammer’, maar dat deerde hem weinig. Hij vond juist dat iemand die zich inzet voor het klimaat best een beetje mag doordrammen. Sinds 2022 is hij minister, en dat vraagt nogal wat. Zijn inkomen wordt geschat op bijna dertienduizend euro per maand. Daar hangt natuurlijk ook een flinke verantwoordelijkheid aan.
Liefde, drukte en het verlies van een relatie
Rob heeft nooit geheimzinnig gedaan over zijn relatie met Sjoerd van Gils. Toch is het sinds kort uit tussen de twee. Er werd weinig over gezegd in de media, maar het lijkt erop dat zijn drukke leven de oorzaak was. Lange werkdagen, korte nachten en weinig tijd voor rust en ruimte zorgen nou eenmaal voor spanningen.
Een goede vriend van Rob, Habin Kocer, vertelde zelfs dat hij soms koffie drinkt onder de douche om maar tijd te besparen. Dat zegt eigenlijk al genoeg. Hij staat om zes uur ‘s ochtends in de sportschool, leest laat in de avond nog documenten en zit dan ook nog met zijn hoofd bij dossiers. Je snapt dan wel dat een relatie onderhouden onder zulke omstandigheden lastig wordt. Toch zorgen Rob en Sjoerd nog steeds samen voor hun hond Mula, iets waar ze beiden veel waarde aan hechten.
Wat niet veel mensen weten, is dat ze samen een huis kochten in Ubbergen, voor een bedrag van 450.000 euro. De hypotheek ligt nog iets hoger. Omdat ze het huis samen bezitten, is het aannemelijk dat Rob zijn ex moet uitkopen. En dat is financieel gezien geen makkelijke opgave, zeker nu de huizenprijzen blijven stijgen.
Een baard als bijgeloof
Eind vorig jaar viel het mensen op dat Rob ineens een baard had. Niet zomaar een nieuwe look, maar een belofte aan een vriendin. Zolang het Marokkaanse voetbalelftal goed presteerde tijdens het WK, zou hij de baard laten staan. En zo geschiedde.
Rob is een groot voetbalfan, ook al heeft hij er niet altijd tijd voor. Toch volgt hij de sport met veel plezier, wanneer het kan. Die baard was dus niet alleen grappig bedoeld, het werd ook een beetje een talisman. En laten we eerlijk zijn, een minister met een sportieve twist is ook wel eens verfrissend.